Tradities, vrouwen en rijstvelden

S ochtends vertrek ik met een groep van 9 mensen voor een wandeling langs verschillende dorpjes. Onze gids, een ontzettend aardige Hmong vrouw genaamd Mi, spreekt goed Engels en kletst er lekker op los. Ik ontmoet Nieuw-Zeelanders, Australiërs, Nederlanders, een Deen en een Vietnamees.
Tijdens de wandeling proberen we het Vietnamese meisje gezamenlijk wat Engels te leren, met de hulp van Mi die alles kan vertalen naar het Vietnamees. We worden vergezeld door een groepje vrouwen uit een van de dorpen, de een met een baby op de rug, de ander een rieten mand vol eten en water. Allemaal vertellen ze graag over waar ze vandaan komen, hoe hun leven er uit ziet, hun gemeenschap en hun persoonlijke leven (kinderen, man, broers en zussen etc).

De wandeling is echt verschrikkelijk mooi, overal zijn bergen, rijst terrassen en prachtige uitzichten. De temperatuur hier is een stuk aangenamer dan Hanoi, ongeveer 25 graden. We stoppen onderweg in het dorpje Lao Chai voor een lunch. De vrouwen die meeliepen komen hier vandaan en zijn in no time veranderd in effectieve verkoopsters. Verder worden we regelmatig omringt door zielig-kijkende, mompelende kinderen van rond de 4 jaar, die proberen armbandjes te verkopen. Vreemd genoeg lijken ze elke keer vooral op de Deense Mille af te komen, die zich vervolgens niet goed raad weet.

Onderweg vertelt Mi ons over de scholen, rijst velden en de tradities van de Hmong stam. In het dorpje Ta Van nemen we een kijkje in een huis waar ze meer vertelt over hoe ze hun kleding maken. Al met al duurt het een jaar voor ze een hele outfit gemaakt hebben (!). Kinderen beginnen vanaf 6 jaar met hun "opleiding", ze leren borduren, weven, verven, land bewerken etc... Ook vertelt ze over de tradities rondom het huwelijk, waarbij de man de familie van de vrouw over probeert te halen (en dus niet de vrouw, of beter gezegd het meisje, zelf).
Hoewel ik het minstens 8 verschillende vrouwen gevraagd heb, heb ik nog niet helemaal scherp wat de mannen hier precies doen. Op het veld zijn voornamelijk vrouwen aan het werk, vrouwen en kinderen proberen producten te slijten, de tours worden door de vrouwen gegeven en ook de kleding wordt gemaakt door de vrouwen... Hoe dan ook: hard werkende vrouwen dus!

We eindigen in Ta Van, waar een deel in een homestay achterblijft en wij terug gaan met een busje. Aangekomen bij het hostel stap ik praktisch gelijk in de bus terug naar Hanoi, waarbij ik tijdens de 5 uur durende rit kan geniet van onweer. Zeker in de bergen is dit vet om te zien!